Contigo

Imagino noches vacías como la de ayer. Vacías porque ni siquiera la camiseta, el jersey o los calcetines gruesos consiguen darme ni una pizca del calor que nos desborda cuando eres tú quien me abraza. Imagino todas estas noches de ausencia quizás porque se acerca el momento de decir "adiós" a una etapa de mi vida con la que jamás podría haber soñado, porque has aparecido en ella como algo inesperado, como ese alguien que siempre has deseado tener en tu vida pero que no te atreves ni a pensarlo por miedo a que la esperanza te destroce el corazón. Es la primera vez que consigo llegar a los cinco meses (casi seis) con alguien de esta manera... Sin malos royos, sin peleas, sin detalles feos, sin discusiones absurdas que acaben con comportamientos infantiles... Desde que te he conocido sólo he podido sentir una devoción, un cariño, un amor tan inmensos que no puedo más que desear que ese "por ahora" del que siempre hemos hablado se prolongue en el tiempo lo máximo posible. Desearía que las cosas pudiesen ser diferentes, no tener que irme, poder quedarme cerca de ti... Pero supongo que si la vida me ha traído por este camino, será por algo. Que a veces las cosas fáciles no compensan y es el pasar por alguna que otra dificultad lo que acaba haciendo que las cosas funcionen, que un "por ahora" se estire al máximo y se convierta al menos en un "para toda la vida". ¿Te gustaría? A mí sí...



Comentarios

Dinarama ha dicho que…
Tiempo al tiempo... ^^

Un beso.
Nunca dejes de sonreir ha dicho que…
Como dice Dinarama, tiempo al tiempo. Si esa persona es para tí, esperará el tiempo que haga falta.

Un biquiño michiña.
amora ha dicho que…
Escribes dunha maneira ñoña xenial! :D
As cousas ao final sairán ben, xa verás!

Entradas populares de este blog

Afónica y apaleada

Jogo Duplo (Susana e Catia)

#RetoInspiración día 5 de Jimena Fer