Pequeños fragmentos de memoria
Tuve que hacer un alto en la limpieza. Estaba saturada. Pero no de polvo (bueno, sí, también) sino de recuerdos. Estoy removiendo muchos años de mi vida, decidiendo qué memorias se quedan y cuales se van. Hay buenos y malos recuerdos. Hay risas y lágrimas. Hay dolor y felicidad. Intento deshacerme de todo, pero algunos recuerdos son tan fuertes, tan hermosos, tan intensos, dolorosos incluso, que me cuesta un mundo decidir lanzarlos fuera (y sólo llevo un estante, dios mío de mi vida...).
Sólo necesitaba expresarlo, verbalizarlo, sacarlo fuera de mí y tratar de ordenar mis ideas, de relajar mis defensas sentimentales para volver a entrar. ¿Una recomendación? Nunca, bajo ninguna circunstancia, os pongáis a ordenar vuestra vida despues de haber llorado como tontas por causa de alguna película de estas hiper-dramáticas (en mi caso "Un paseo para recordar").
En fin, the show must go on...
Sólo necesitaba expresarlo, verbalizarlo, sacarlo fuera de mí y tratar de ordenar mis ideas, de relajar mis defensas sentimentales para volver a entrar. ¿Una recomendación? Nunca, bajo ninguna circunstancia, os pongáis a ordenar vuestra vida despues de haber llorado como tontas por causa de alguna película de estas hiper-dramáticas (en mi caso "Un paseo para recordar").
En fin, the show must go on...
Comentarios
Levo vivindo fora máis de 15 anos e sempre levo conmigo unha caixa de cartón que nunca a baleiro a ningunha estantería. Ahí vou deixando eses recordos (bos e malos) en forma de cartas, posavasos, caixas de cerillas, entradas a concertos que me levan anos atrás.
Supoño que cada un ten o seu método.
Besicoss.
Tengo un baúl de recuerdos (literalmente)... Algún día debería escribir un libro con todo lo que hay ahí... jejeje
Animo, guapa!! Es bueno limpiar por fuera; sin darnos cuenta, también nos limpiamos por dentro.
Un besito!!
Para cualquier charla de esquizofrenicas;
benhurxy@hotmail.com
besos y cuidese